Τι είπε ο Σωκράτης Φάμελλος σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη; «Θέλω να κρατήσω μια επιφύλαξη για τα κόμματα, διότι υπάρχει, και το βλέπω, μια ιδιόμορφη ομαδοποίηση κομμάτων. Εμείς δεν θα επιλέγαμε να είμαστε μαζί με ακροδεξιές φωνές και προσπάθειες μηδενισμού της πολιτικής σε αυτή την κρίσιμη στιγμή». Και η αποστροφή του αφορά την ιδιότυπη και ετερόκλητη συμμαχία πολιτικών δυνάμεων που διαμορφώθηκε στο περιβάλλον πρότασης για Προανακριτική Επιτροπή για το δυστύχημα των Τεμπών.
Αν η συμπόρευση – έστω για την πρόταση αυτή – Πλεύσης Ελευθερίας, Κινήματος Δημοκρατίας, Νίκης και Ελληνικής Λύσης και άλλων παράγει πολιτικά γεγονότα στο ίδιο το κοινοβουλευτικό σκέλος της διερεύνησης ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, διαμορφώνει και όρους πίεσης σε τρεις φορείς: στο ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Αριστερά. Μάλιστα δημιουργεί αμηχανία σε μια πιο μετριοπαθή πτέρυγα που διαπερνά τα τρία αυτά κόμματα και που βλέπει με επιφύλαξη την περιγραφή του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό στην πρόταση της Προανακριτικής. Και αυτό δεν είναι απλώς θέμα τακτικής. Δηλαδή δεν προβληματίζει αυτή την πολιτική περιοχή απλώς και μόνον ως βερμπαλισμός μιας ιδιότυπης συμμαχίας που επιχειρεί να «συγχρονιστεί με χαμηλότερα ένστικτα», όπως λέει παλιός κοινοβουλευτικός της Αριστεράς ή όπως λέει η ίδια η ιδιότυπη συμμαχία «επιχειρεί να γίνει η φωνή των θυμάτων». Την προβληματίζει και ως μια συμμαχία που ως προς ένα σκέλος της μπορεί να έχει περαιτέρω βάθος και ως συμπόρευση που αναβιώνει ένα κλίμα «πολιτικού ρεβανσισμού».
Το πολιτικό επίδικο
Σε ένα νέο τέτοιο πολιτικό περιβάλλον όπου από τη μία ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εμφανίζεται ως εγγυητής του «ορθού λόγου» ακόμη και με παραπομπές στο ταραγμένο 2015 και από την άλλη θα διαμορφώνεται ένας άξονας θυμού, μαντέψτε τον χαμένο.
Προφανώς το όλο θέμα δεν οριοθετείται για ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά στην Προανακριτική. «Κατανοώ απόλυτα την οργή και τον θυμό των συγγενών, εδώ και δύο χρόνια ζούμε τη συγκάλυψη από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας η οποία είναι ένα δεύτερο έγκλημα, αυτό να μην οδηγεί όμως σε μία ποινική ή νομική έξαρση. Δεν βλέπω νομικά ερείσματα για την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας», είπε προσφάτως η Εφη Αχτσιόγλου (Νέα Αριστερά). Και όχι με τον φόβο απλώς μιας καθολικής και οριστικής αμνήστευσης των ευθυνών διαφόρων πολιτικών προσώπων στην υπόθεση των Τεμπών. Η αντιπαράθεση για την Προανακριτική πάει πιο βαθιά στο πολιτικό επίδικο των ημερών.
Η ευκολία για τακτική συμπόρευση δυνάμεων έστω με αφορμή τα Τέμπη, αφαιρεί δυναμική από τους πολιτικούς χώρους που δεν έχουν στρατηγική εκταμίευσης εν κινήσει του θυμού για το δυστύχημα. Η επίσης καθυστερημένη διενέργεια έρευνας και απόδοσης ευθυνών ενισχύει την καχυποψία έναντι της Δικαιοσύνης αλλά και ανεβάζει τον πήχη της οργής έναντι του πολιτικού προσωπικού. Το έδαφος αυτό δεν ευνοεί δυνάμεις που θέλουν να συνομιλήσουν με τη μετριοπάθεια αλλά και να συμβάλουν σε μια θεσμική εμπιστοσύνη.
Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι
Για πολλούς παρατηρητές η συμπόρευση Ζωής, Κασσελάκη, Νίκης, Βελόπουλου κ.ά. δεν είναι τακτική απλώς, αλλά έχει ως στρατηγικό στόχο τον συγχρονισμό με αυτό ακριβώς το αίσθημα. Η κοινωνική δυναμική του Φεβρουαρίου κατέδειξε και τα όρια της εμπιστοσύνης του κόσμου, αλλά και πως συχνά το πολιτικό σκηνικό καθορίζεται από τον λαϊκό παράγοντα. Η μετριοπαθής πτέρυγα του πολιτικού σημερινού σκηνικού, επίσης θέλει στρατηγικά να συνομιλήσει εκ νέου με το κεντρώο κοινό. Το τελευταίο επιδοκιμάζει πως οι ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά δεν συνυπογράφουν την «εσχάτη προδοσία για τον Μητσοτάκη», αλλά επιλέγουν στο τέλος της ημέρας το κυβερνών κόμμα. Και ως εγγυητή στα μάτια τους μιας ζητούμενης σταθερότητας.
Η πίεση προφανώς είναι μεγαλύτερη προς τον ΣΥΡΙΖΑ και λόγω του δικού του σημερινού μετεωρισμού εν συνόλω στο πολιτικό τοπίο. Δεν είναι όμως υποδεέστερη σε Νέα Αριστερά και ΠΑΣΟΚ. Στη Χαριλάου Τρικούπη θα ήθελαν ένα σκεπτικό «τόσο όσο» που να είναι αυστηρό βάσει των στοιχείων που εξάγονται για περιγραφή κακουργηματικών πράξεων, αλλά και όχι «βερμπαλιστικό» που να συσπειρώνει την κυβερνητική πλειοψηφία.
Η συμμαχία Πλεύσης, Κινήματος, Νίκης, Ελληνικής Λύσης έχει πλέον μεγαλύτερη άνεση στην εκφώνηση των αιτημάτων και στην «ανοιχτή πλατεία» των Τεμπών. Για ιστορικούς λόγους, το πολιτικό κεφάλαιο θα είναι μεγαλύτερο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μαρκάρει με μεγαλύτερη άνεση μια «περιοχή» των πολιτών που έχουν δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση και όχι απλώς με αφορμή τα Τέμπη. Τα τελευταία προφανώς θα απασχολούν την ατζέντα μέχρι και τις εκλογές. Και θα δοκιμάζουν την ανθεκτικότητα των πολιτικών κομμάτων.
Πηγή: tanea.gr
